Op tilt slaan

OP TILT SLAAN

Ja, in hoofdletters. Opeens viel zojuist het kwartje. Dit is mijn hoofdzonde als moeder in het gezinsleven. Dat heel hardgrondig zuchten, dat ‘grrr-moment’, en soms gepaard met een hard verwijt dat me later het meest spijt.

Het verraderlijke is dat iedereen, inclusief ikzelf, het een begrijpelijke zonde vindt. Maar als ík op tilt sla is de rust en vrede in huis weg, met alle gevolgen van dien. Dít zijn de momenten waarop mijn vleselijke kant naar boven komt.

Er zijn ogenschijnlijk namelijk redenen genoeg om op tilt te slaan: een kijkje op de klok, dat me verteld dat er te weinig lessen zijn gedaan die ochtend, mijn echtgenoot die iets herroept, een kind dat zich niet concentreert na herhaaldelijke aansporingen, de strijd met het huishouden die ik nooit lijk te winnen..

Maar.

Er is nooit een reden om op tilt te slaan. Er is nooit een excuus om op tilt te slaan. Er zou geen begrip mogen zijn voor ‘het op tilt slaan’.

~ Met het feit dat ik mijzelf begrijp ontneem ik mij de kans om te groeien ~

Mensen die mij (aan de buitenkant) kennen, zullen denken; jij? Op tilt slaan? Valt wel mee toch? Je bent zo rustig en stabiel..

Fout. Ik ben rustig en stabiel als de omstandigheden dat ook zijn. Je moet mijn hart eens voelen als ik me onrechtvaardig behandeld voel, als ik verkeerd begrepen word, als er tien dingen tegelijk van me worden verwacht, als elke vierkante meter in huis om mijn krachtige huisvrouwhand smeekt, of drie kinderen tegelijk mama roepen, als we écht op tijd weg moeten en er onverwachte dingen gebeuren.

Het kan ook anders. Wanneer ik besef dat mijn leven gebouwd is op de Rots, trotseert het elke storm. Dan hoef ik niet op tilt te slaan, maar zorgt de storm ervoor dat ik me bewust ben dat mijn voeten vast gefundeerd staan op Hem. Dan is elke onrustige situatie steeds de uitgelezen kans voor mijn hardnekkige karakter om die te onderschikken aan Zijn geest in mij.